Puru essende a forte iberizzate tenent mannu faschent e atrativa sas tzerimònias de su tziclu de sa Pasqua. Sas tzerimònias de sa Chida santa, essende festas litùrgicas e paraliturgiche, si caraterizant pro sas sacras rapresentatziones chi in non pagas tzitades e paisos sunt scandite de sa polivocalità de sos càntigos confraternali e de sas professones, belle a sostituire sa coralidade partetzipativa chi in sa majore ala de sas festas sardas est dada dae su ballu.
Sas festas sardas, pro su prus festas religiosas e traditzionales, s'acumprint mescamente intre maju e cabudanni. Devenint prus numerosas, a manu a manu chi nche s'acùrtziat a custu ùrtimu mese. In maju/làmpadas arribbaiat a cumprimentu s'annada pastorale (torrada de sa transumanza, tosatura, bèndida de su casu, collida de sas printzipales provistas alimentares).
In trìulas ("triulas") si messaiat e s'immagazzinava su trigu ("s'incunza de subra de trigu"), chi, paris cun su regortu de sas favas, de sos fasolos e de su mosto ("incunza de ischit fae, de subra de 'asolu e de subra de mustu") e a su companatico ("s'aunzu"), ricavadu pro su prus de su porcu de ingrasso ("mannale") e de su casu, costituiant s'alimentu base e cuotidianu. Su tziclu de s'annu agru-pastorale torraiat a leare in cabudanni ("Capudanni").
Ultres a sa majore disponibilidade de tempus si teniat prus disponibilidade de benes alimentares e de dinari, torrados a pònnere, in ala, in tzìrculu a traessu de formas vàrias de ospitalidade a sos partetzipantes a sas festas, no a casu numerosas in custu arcu temporale.
B'agatamus, intre sas àteras, sa festa de Santu Isidoro, veneradu dae sos massajos ma fintzas de sos pastores, sa festa de San Costantino, veneradu mescamente de sos pastores, e sa festa de San Giovanni, in sa cale ricorrenza si serraiant sos contos de sos cuntratos agràrios e pastorales.
Ma mescamente fiat su tempus de sas "festas longas", cun permanèntzia novendiale acanta unu santuàriu de su campu in cale beniat sotzializadu belle totu, dae su disaogu a su sonnu. Costumàntzia e modu tzerimoniale chi paret rimandos a sos ritos de incubatzione preistòricos acanta sas tumbas de sos gigantes e a s'ordalia chi si presumit benneret praticada in sas adiacenze de sos putzos sacros de perìodu nuràgicu.
Questa edizione del Ditzionàriu della lingua e della cultura sarda, sempre con il tentativo di dare una lingua normale ai Sardi, si presenta molto più ricca dell'edizione del 2000: ricca di lemmi (le parole in ordine alfabetico sono computate una sola volta) grazie al nuovo materiale rinvenuto e pubblicato in questi anni (anche se ancore ne manca), ricca di fraseologia e modi di dire, con una etimologia più certa, anche con maggiore iconografia e soprattutto con la traduzione di più di 22.100 parole in cinque lingue che danno all'opera un orizzonte europeo e non solo.Ditzionàriu onlineQuesta edizione del Ditzionàriu della lingua e della cultura sarda, sempre con il tentativo di dare una lingua normale ai Sardi, si presenta molto più ricca dell'edizione del 2000: ricca di lemmi (le parole in ordine alfabetico sono computate una sola volta) grazie al nuovo materiale rinvenuto e pubblicato in questi anni (anche se ancore ne manca), ricca di fraseologia e modi di dire, con una etimologia più certa, anche con maggiore iconografia e soprattutto con la traduzione di più di 22.100 parole in cinque lingue che danno all'opera un orizzonte europeo e non solo.Ditzionàriu online
Leggi tutto
Commenti