Sennora Nostra de Sos Regnos Altos

Sa festa de Sennora Nostra de Sos Regnos Altos s'acumprit, de annu in annu, a Bosa su sàbadu e sa domìniga de sa segunda chida de cabudanni. S'eventu festivu ammentat s'acatamentu, acontèssidu in su 1847, segundu traditzione a òpera de unu pipiu, de una statuetta de linna de sa Vèrgine intre sas ruinas de su casteddu de sos Malaspina, chi de s'artu de sa de sa punta de Serravalle dòminat, sin de su sèculu XI, su pittoresco burgu rugradu dae su Temu.

Dae tando sa statuetta est custoida in sa crèsia sitiada a s'internu de sos muros de su casteddu.

In sas primas dècadas de su sèculu totu sas tzelebratziones s'acumpriant a s'internu de sa fortilesa. S'ecu de sos gosos (laudi religiosas, de orìgine semi-pobulare in limba sarda) intonati de sos fideles in sa pratza de armas de su casteddu prenaiat s'àera, risuonando in totu su bighinadu istòricu de Ischit Costa, de orìgine tardu-medievale. Totus sos caminos suos si dipanano e s'atritzant sighende s'altimetria de sa punta de Serravalle. Sa majore parte de sos edifìtzios, de trachite ruja o de sos colores pastello, sunt orientados a Nord e possedint unu vanu pro cada pranu. Ispàbillant interessu sos architraves de sas intradas; s'esemplare prus antigu datadu a su 1580.

In ocasione de sa festa totu su bighinadu de Ischit Costa si bestit a festa. Sos òmines unas cantas dies in antis addobbant su caminu cun frasche, cannas e bandierine. In sos ispiatzos o in sas grutas naturales de cales abbundat su rione, sas fèminas, imbetzes, ammàniant sos altarittos: piticos altares ospitanti statuine de sa Vèrgine, ornados de frores, de tessutos pregiados e merletti ricamados cun sa tècnica de su filet, de cale Bosa bantat su primadu.

Sa professone de su sàbadu est acumpangiada dae sa confraternita de sos fideles e sighit unu percursu intricato intre su casteddu de Serravalle finas a sa catedrale de s'Immacolata. Sa domìniga, imbetzes, si sighit su percursu imbesse, pro aporrire sa Madonnina in sa crèsia in cùcuros a sa punta, cando chi est custoida. In sa pratza de armas de su casteddu si tzèlebrat sa Messa bàndida, cun sa conclusiva pregadoria de cunsacratzione de Bosa e de sos abitantes suos a sa Vèrgine.

Durante sas subra numenadas professones si faghet tapa acanta totus sos altarittos, pro rèndere donu a cada effige de sa Madonna.

Sa festa bosana or como descrita est un'addòbiu chi torrat a cramare de annu in annu una partetzipatzione semper prus arta non petzi a banda de sos bosani, ma fintzas de medas turistas.

Sa devotzione religiosa no est isgiunta dae sa bundàntzia alimentare, cun tavolate in sas cales si consumant immancabilmente sa malvasia de Bosa, produtu enològicu de primore, e preparatziones tìpicas, cales favas e lardu (fae a landinu), s'azzada (piedini de angione in gelatina), lumache, etc. In prus de sos costàggios (sos abitantes de Ischit Costa) chi cumbidant parentes e conoscenti a sa consumatzione de custos màndigos, sunt predispostas pro s'ocasione fintzas rivendite a s'abertu de binu e prodùidos gastronòmicos tìpicos.

Aggiornamento

3/9/2024 - 12:02