Su trigu separadu dae sa pula e ripulito in s'aia de ulterioras impuridades fiat postu in sacos e carradu a su bidditzolu cun unu caddu (“assomare”, est a nàrrere carrigare subra de su caddu una “soma”, overas unu càrrigu de trigu), opuru mediante unu carru.
Dae chi cadaunu coltivaiat su trigu netzessàriu a sas riservas familiares pròpias, non bi fiant beros e pròpios granai. Su trigu beniat ammucchiato in un'àngulu cale si siat, a pustis de tènnere imbevuto sa terra de aghedu, in modu tale de tènnere larganos sos babbois noghiles (ispetzialmente su punteruolo de su trigu).
Segundu unu creìngiu populare, rilevada dae su linguista Max Leopold Wagner, pro tènnere larganos sos parassitas bisongiaiat dispònnere subra de su muntone de su trigu (opuru in su recipiente in cale si disponiant sas granaglie) sa farche “a picu a susu”, overas cun sa punta e sas dentes giradas cara a s'artu.
Sas cantidades prus cunsistentes de trigu si cunservaiant in cuntenidores tzilìndricos fatos de cannas intritzidas, o, ispetzialmente in su Campidanu, cun stuoie de giuncu cadauna de sas cales beniat arrotolata e ligada in modu tale de formare unu tzilindru. Custos recipienti fiant denumenados in àrea campidanesa “òrrius”, “lòssia”/“lùscia”; logudoresu “òrrios”.
Essende abertos subra de su fundu sos cuntenidores or como descritos imbaraiant o subra de sa terra bene imbevuta de aghedu, opuru subra de una base de linna. A carchi parmu de sa terra est influida in su cuntenidore un'abertura cuadrangulare, chi permitiat de prelevare comodamente su trigu cando issu non pendiat prus dae petzi.
Ispetzialmente sos rivenditori de Miris (Aristanis), chi praticaiant su cummèrtziu in caminu in totu s'Ìsula, bendende custas stuoie e àteros prodùidos (aràngios e vernaccia) mesches in ocasione de sas festas paesanas e de su campu. Sunt tzertamente milesi sos bendidores ambulantes re-tràidos in s'ògiu subra de tela de Giuseppe Biasi intituladu Sa grandu festa de su campu (1910-1911) cun sos aràngios issoro e stuoie atritzadas.
Sa cunservatzione de su trigu giutu dae sas aie pigaiat su nùmene de “incùngia” (e sìmiles) e fiat acumpangiadu dae unu momentu festivu de caràtere conviviale, durante su cale si festaiat su tòddidu, momentu culminante de s'annada agrària.
Aggiornamento
Immagini
Audio
Commenti