Eneolìticu finale

A serrare s'Eneolìticu (2100-1800 a.C.) lompet s'importante cultura detat de su Vasu Campaniforme. Su nùmene derivat de sa forma "a campana bortulada" de sa tìpica tassa, in manera rica decoradu, chi caraterizat sos cuntestos archeològicos atribuìbiles a tale cultura.

Sa cultura de su Vasu Campaniforme aparit presente in medas àreas de Europa: in prus de chi in Sardigna, tengiamus atestatziones in Sitzìlia, in ala de s'Itàlia setentrionale, in sas costas meridionales de sa Frantza, in Ispagna, in sa badde de su Renu, in Germània, in Polònia, in Ungheria, in sos Paisos Bàscios, in Bèlgiu, in Inghilterra, in Iscòtzia, in Irlanda.

Sas produtziones tzeràmicas sunt caraterizadas, in prus de chi de sa giai tzitada tassa, de un'interessante variedade morfològica e de una tìpica tendèntzia a cobèrrere sas superfìtzies vascolari cun una fita decoradura.

Ateretantu interessante est in prus unu àteru manufatu, chi cumparet sa prima borta in Sardigna etotu in cuntestos campaniformi: su "brassard", una particulare placa retangulare impreada dae sos arcieri pro amparare su burtzu de sa vibratzione de sa corda de s'arcu a s'iscocare de sa fritza.

Sas testimonias archeològicas rendent plausibile s'ipòtesi chi sos portadores de sa cultura de su Vasu Campaniforme esserent metallurghi itineranti, capatzos de interagire in manera paghiosa cun sas populatziones locales cun cales intraiant in cuntatu sena però pèrdere s'identidade culturale pròpia.

Aggiornamento

24/10/2023 - 18:34