Carnevale de Ortzai

De sa domìniga de carrasegare finas a su mèrcuris de sas Chisinas e sa domìniga de sa pentolaccia, sos caminos de su paisu sunt animados dae sas tres caratzas caraterìsticas de su carrasegare olzaese: sos Intintos, sos Murronarzos e sos Maimones. Su carrasegare est caraterizadu dae sa partetzipatzione ispontànea de sa populatzione, sas caratzas ballant in pratza e intrant a sas domos, acumpangiados dae "susu portedore", s'ùnicu pessonàgiu a cara iscoberta chi garantit pro sas àteras pessones resas irriconoscibili de sas caratzas.
Su sero de su mèrcuris de sas Chisinas si brùsiat in pratza su pessonàgiu - fantoccio Zuanne Maltis Sero gasi mutidu ca naschet su martis sero. In manera antiga si trataiat de un'òmine chi fiat caturadu durante sa note, ligadu a un'iscala e giutu de domo in domo, ue fiat custrintu a bufare laute cantidade de binu, oe sostituidu dae unu fantoccio chi a pustis de èssere istadu sutapostu a unu beru protzessu si brùsiat su sero de su mèrcuris.

Sas caratzas
Sos Intintos: caraterìsticos de su mèrcuris de sas Chisinas, sunt bestidos cun "zippone e antalera", giughent sas caras imbrattati de nieddu sunt travestiti de viudas a lutu pro sa morte de su carrasegare.
Sos Murronarzos: bestint bestires de orbace e campanacci; impreant imbrattarsi sa cara cun s'ortigu brusiadu, a su cumintzu lu coberiant cun autènticos murros de porcu o de sirbone, oe sostituidos dae caratzas de linna. Isfilant semper in còpia. Sa caratza, iscumparta a su cumintzu de su Noighentos, fortzis pro su cumportamentu tropu violentu, est istada recuperada in custos ùrtimos annos.
Sos Maimones: mesu òmines e mesu fantocci de sas fattezze feminiles, giughent bator bratzos, bator ancas e duas concas. Sunt caratzas alligras in manera piessigna e craras chi personificant sa fertilidade umana.

Istòria
Comente sa majore parte de sos carrasegares sardos, fintzas su carrasegare de Ortzai afundat sas orìgines suas in sas prus antigas traditziones agro-pastorales. Sas caratzas suas e sos rituales suos tramandant finas a sas dies nostras s'atavica chertu de s'òmine cun sa natura pro sa produtividade de sos campos e pro sa subravivèntzia de sos animales e de sas famìlias pròpias. Sos ritos de su carrasegare ripropongono sas timorias de su remotu passadu e s'ànsia de istesiare su malu, in particulare sa carestia.

Aggiornamento

5/2/2024 - 13:34