Vàndalos e Bizantinos in Sardigna

Intre su 460 e su 467 sa Sardigna colat suta de su controllu de sos Vàndalos. In su 534 s'ìsula benit torrada a conchistare dae Giustinianu e torrat a fàghere parte de s'imperu romanu, su cale baricentro si fiat però iscostiadu dae Roma a Costantinòpoli. Comintzat s'edade bizantina, destinada a protrarsi finas a su 1000 belle e a sa nàschida de sos bator giuigados.
Intre su 460 e su 467 sa Sardigna colat suta de su controllu de sos Vàndalos. In su 534 s'ìsula benit torrada a conchistare dae Giustinianu e torrat a fàghere parte de s'imperu romanu, su cale baricentro si fiat però iscostiadu dae Roma a Costantinòpoli. Comintzat s'edade bizantina, destinada a protrarsi finas a su 1000 belle e a sa nàschida de sos bator giuigados.

Sos Vàndalos fiant una populatzione de orìgine germànica chi, migrada cara a sud in sas terras de s'imperu romanu, aiat istabilidu su regnu pròpiu da prima in Ispagna, posca in Àfrica setentrionale.
Sa presèntzia vandàlica in Sardigna si lìmitat a su controllu de sos tzentros costeris e no influit subra de su tessutu amministrativu e culturale, chi mantenet caràteres de continuidade cun sa traditzione tardoantica.

S'ìsula benit cristianizada partinde dae sos primos sèculos. In s'II sèculu si tenet noa de cristianos cundennados a sos traballos fortzados in sas minas sardas. In su sèculu IV si tenet sa prima noa de unu pìscamu isolanu (a Casteddu), a cale nde sighint unas àteras in su V.
Est custa ancas s'època de sos primos màrtires locales (San Saturnino de Casteddu, Santu Antiogu, San Lussorio de Fordongianus, San Gavino de Portu Turre).

A pustis de sa dipendèntzia polìtica de s'imperu romanu cun sede in Costantinòpoli, s'ìsula benit afidada a duas autoridades: su "praeses", chi acumpriat un'ufìtziu de tipu tzivile, e unu "dux", chi s'ocupaiat de sos afares militares e chi, partinde dae su 800 belle, aiat dèvidu surbire sos mandos de su primu, generende sa figura de su "iudex" (giùighe o re).

Aggiornamento

20/9/2023 - 09:44