Sas istàtuas-menhir aparint apparentate in manera morfològica cun sas "pedras fitas", sos menhir apuntu. Si tratat difatis de monolites de forma allongada chi però, a diferèntzia de sos simples menhir, presentant subra de unu chirru (cuddu frontale) elementos figurativos in rilievu. Dae inoghe naschet s'apellativu de "istàtuas-menhir". Sas istàtuas-menhir atestadas in Sardigna presentant in manera essentziale duos tipos de ischemas figurativos.
Unu primu tipu, classificadu comente a maschile, presentat a sa tzima una rapresentatzione ischemàtica (narada a "T") de sa cara umana; a su de suta (e est custa una peculiaridade de sas istàtuas-menhir sardas) agatemus una figura a tridente chi diat pàrrere rapresentare in manera simbòlica una figura umana bortada; in fines, a su belle a metade artària, compare sa rapresentatzione de unu pugnale a dòpia lama. De custu elementu si traet su cumbinchimentu chi custu tipu de istàtua-menhir rapresentet una figura maschile.
Su segundu tipu presentat un'ischema prus simpre, caraterizadu a sa tzima ancora de sa cara a "T" ma, a su de suta, agatamus duas botzas in rilievu, interpretadas comente a rapresentatziones ischemàticas de sas mammelle e, in manera cunsighente, custu tipu de istàtua-menhir benit interpretada comente a rapresentatzione feminile.
Sas istàtuas-menhir prus famadas e prus numerosas de sa Sardigna acudint dae su territòriu de Làcana.
In cronologia custos manufatos benint incuadrados in s'Edade de su Rame.
Aggiornamento
Commenti