Seguici su
Cerca Cerca nel sito

S'Alighera, Catedrale de Santa Maria

S'Alighera, Catedrale de Santa Maria

S'Alighera, Catedrale de Santa Maria

Sa catedrale rapresentat su fulcro de su tzentru istòricu de S'Alighera, tzitadina chi at mantentu una forte identidade culturale catalana.
Cun sa "Bubbulica Aequum reputamus", ammaniada dae Lisandru VI ma promulgada su 26 santandria 1503 de paba Giùliu II, s'acolliat sa recherta de Tilipu II de riformare sas antigas diòtzesis sardas. In su 1495 su soberanu aiat inoltradu a sa Santa Sede unu progetu de revisione de sa giurisditzione eclesiàstica sarda, chi cuntemplaiat sa reduida de su nùmeru de sas diòtzesis.
De sa reforma de su 1503 sas antigas diòtzesis de Bisarcio, Castro e Otzana fiant bènnidos accorpate in un'ùnica tzircuscritzione cun noa sede in S'Alighera.
Sa piazzaforte, artziada a rangu de tzitade de su re in su 1501 fintzas in funtzione de su nou ruolu chi diat àere dèvidu rivestire, meda tempus no aiat tentu un'edifìtziu dignu de fungere de catedrale.
Su primu pìscamu, Pietro Parente, numenadu in su 1504 torraiat a sètzere a Sassari e neppure sos sutzessivos, finas a Durante de sos Duranti (1538-41), risedettero in sa noa diòtzesi priva de catedrale, sa cale fàbrica fiat istadu aviada petzi in su de tres deghènnios de su sèculu XVI e giuta dae in antis intre milli dificultades, s'ispissu de natura econòmica.
S'ipotizat chi intro su 1547 esserent istados fraigados su coro cun sas chimbe capellas radiales a girola e su campanile a canna otagonale chi s'innalza subra de sa capella tzentrale de sa tribuna, cun sa sutastante facciatella de su portale gigliato, segundu s'oramai consolidadu modellu isabellino de sas catedrales catalanas, de Bartzellona in particulare. Posca sos traballos aiant subidu unu rallentamento pro torrare a leare cun rinnovadu vigore suta de su vescovato de missennore Pietro Perez de su Frago elègidu in su 1566. Calicunu annu in antis, un'architetu italianu o de formatzione classicistica - fortzis su matessi Rocco Capellino, ingenieri militare in Sardigna partinde dae su 1552 cun sa fine de adeguare sas fortilesas isolanas a sas noas tècnicas bèllicas - aiat dadu una bortada in crae de su Rinaschimentu a su fàbricu.
De sas chimbe capellas radiales chi costituint sa girola sa prima de s., a fundu retangulare e furriada a crusiera sena nervature cun peducci de ispiratzione de su Rinaschimentu, devet èssere cunsiderada s'ùrtima esecutada in òrdine de tempus, cando oramai achidaiat su nou cuntzetu architetònicu de gustu classicistico. De custu momentu sos traballos ant a sighire segundu unu disinnu tardorinascimentale chi cuntemplaiat un'ampra àula longitudinale dividida in tres navadas e unida a su corpus gòticu mediante un'ampra navada.
Sas ordinatziones de su pìscamu Bacallar, su 18 cabudanni de su 1593, testimòniant sa cunsacratzione de s'edifìtziu mancari sa fàbrica non s'aiat pòdidu nàrrere in manera efetiva concruida si no a inghìriu a sa metade de su sèculu XVII. In su 1638, difatis, si fiat provididu a cugugiare sa navada e sa crusiera chi fiant istados bortados de pare a pare a padiglione e a cùpula ottagona subra de un'artu tamburu finestrato.
Sas navadas fiant istadas giai bortadas a s'iscadire de su sèculu pretzedente, sa majore ala cun bia a carrada in manera lèbia ribassata impostada subra de unu cornicione sorretto de mannos mensole classicistiche e signada dae sottarchi chi partzint s'ispàtziu sutastante in campadas. Su mìnimu iscartu de sos bratzos ortogonales cunferit a s'impiantu longitudinale una tzentralidade de istampu de su Rinaschimentu, evidentziada dae s'annoditadu isvilupu in artària de sas navadas.
Sa turre campanaria, a canna otagonale coronada dae punta piramidale, torrat in una casta comuna in Catalugna (capella de Sant'Agata e catedrale de Bartzellona).
Intre sos arredos marmòreos, dèvidos a subraponiduras tardobarocche de su Setighentos, sunt pregevoli su pulpito e su monumentale altare majore de su genovesu Giuseppe Massetti (1727).
Su pronao neoclàssicu est su resurtadu de s'acontzu de su Otighentos de s'originària fatzada tardorinascimentale.

Istòria de sos istùdios
Sa crèsia est ogetu de istùdiu in su volùmene de Francesca Segni Pulvirenti e Aldo Sari subra de s'architetura tardogòtica e de influssu de su Rinaschimentu (1994) e de Salvatore Naitza subra de s'architetura tardoseicentesca e purista (1992).

Bibliografia
S. Naitza, Architetura de su tardu '600 a su classitzismu purista. Nùgoro, Ilisso, 1992, ischeda 64;
F. Segni Pulvirenti - A. Sari, Architetura tardogòtica e de influssu de su Rinaschimentu. Nùgoro, Ilisso, 1994, ischeda 32.

Comente arribbare
Subra de su lungomare Magellano, in su tretu istrintu intre sa turre "de Castilla" e cudda "de sa Magdalena", s'aberit sa Porta a Mare chi ponet in sa pratza Tzìvica. Dae inoghe, subra de sa dereta, si colat a sa pitica pratza de sa Crèsia majore, ue prospetta sa catedrale de S'Alighera.

Tipologia Contenuti: Architetura religiosa

Provincia: Tàtari

Comune: Alghero

Macro Area Territoriale: Nord Sardigna

CAP: 07041

Indirizzo: piazza Duomo, s.n.c.

Informazioni sui servizi: Bìsita ghiada a su Campanile acuistende unu billete cumulativu acanta su Museu Diotzesanu de Arte Sacra.

Aggiornamento

9/5/2024 - 10:21

Dove si trova

Commenti

Scrivi un commento

Invia