Sighit in su Parcu de su Limbara sa programatzione de su Museu de arte ambientale Orgànica. Finas a su 31 trìulas duas espositziones dedicadas a s'arte e a s'ambiente.

A pagos chilòmetros de su tzentru de Tèmpiu, in su Bosco de Curadureddu, sighint sas fainas espositivas de Orgànica, su museu de arte ambientatlas dedicadu a s'arte cuntemporànea e a sa fotografia cun sa diretzione de Giannella Demuro.

Visitabili finas a su 31 trìulas, in sas salas de s'Ispàtziu CEDAP (comente a arribbare) , duas mustras personales: pro sa setzione de arte cuntemporànea Le visionas mutint a una note bòida, òperat sitiadas specific de sa giòvana artista Eleonora Desole; pro sa setzione dedicada a s'ambiente sa mustra Àteros rastros de su fotògrafu Cédric Dasesson. Ambas espositziones sunt curadas dae Giannella Demuro.

A sa sua in antis personale, sa giòvana artista tataresa Eleonora Desole, presentat s'inèdita installatzione sitiadas-specific Le bisiones mutint a una note bòida. In un'ispàtziu ovaddadu chi annuddat sas làcanas fìsicas de sa sala espositiva, s'artista disponet frammentos de natura, imàgines, sonos e sentidos: unu logu iscuru interrùmpidu a tretos de lamas de lughe dudosa, chi cuat unu padente ue s'abba curret muda e unu bentu mutu agida àrboret, ramos e fògias. Sunt rastros de una natura in biancu e nieddu chi annoat su tziclu perpètuu de sa vida e de sa morte. S'ispàtziu espositivu devenit, gasi, un'ispàtziu onìricu e crepuscolare, impalpabile e de sas làcanas dudosas, istadu dae bisiones chi torrant a cramare antigos ritos paganos. Formas fantàsticas aiat suspesu in su bòidu, etèreas, evanescenti e malas a sighire, feticci zoomorfos bàntzigant lentes, in unu bòidu gravido de isetos rugradu dae su brusio intermitente de sas boghes indistintas meda ma familiares chi istant sa note, scandendo su de cùrrere crudele de su tempus. Eleonora Desole carrat s'ispetadore in un'ispàtziu imaginàriu e primordiale ue s'iscuru, bòidu in manera aparente, est carcu de possibilidade no ancora aiat espressadu o no ancora collidas: un'invitu a s'ispricare in sa natura primordiale pro agatare in intro suo sos rastros infinidos de s'universu”.

Eleonora Desole (1999), bias e traballat a Tàtari. A pustis de su diploma a s'Acadèmia de Bellas Artes de Tàtari s'ispetzializat in Pintura. Sa chirca sua naschet de unu diàlogu costruidu a traessu de materiales grezzi bènnidos de sa natura e s'impreu de tècnicas e sustennos multimediales, chi dat vida a iscenàrios inusuales, logos de s'imaginatzione in gradu de creare dimensiones àteras. At partetzipadu a diversas mustras colletivas, intre cales “In foras de Totu!” in su 2019 (Tàtari, Ispàtziu Chora) e “Habitat” in su 2023 (Tàtari, Palatzu Ducale). Semper in su 2023, a Tortuelie, partètzipat a sa segunda editzione de “Cuntemporànea Talk”, progetu promòvidu dae sa Fundatzione de Sardigna.

L'ammustrat Àteros rastros, de su fotògrafu casteddàiu Cédric Dasesson contat – a traessu de sa serialità ordinada de imàgines de vàriu formadu – s'istòria de sa Sardigna e de sa gente sua, su lentu protzessu de adatamentu de s'òmine e de sa natura in unu logu e un'ispàtziu ue su de cùrrere lentu de su tempus est mesuradu dae una sèrie de discansos leggibili comente a lìnias de segadura, elementos de cambiamentu e trasformatzione.
Movende de sos rastros de antropizzazioni remotas aiat isparidu in s'Ìsula de su pòpulu sardu, connotadas in s'imaginàriu colletivu comente a identitàrias – dolmen, menhir, tafoni e concas fraicate, domus de janas, nuraghes, tèmpios, tumbarinos a sicu e pinnette – s'autore contat cun sas imàgines, unu protzessu temporale ritmicamente vàriu e cumplessu, testimonia ladina e ogetiva de sas continas formas de adatamentu de s'òmine a sas inevitàbiles trasformatziones de su territòriu. Dasesson cuntzentrat sa mirada sua subra de su coladòrgiu de sa cunditzione de vida nòmade a cudda cussorgiale, istàbile, permanente, sa chi lassat subra de sos logos rastros reconnoschìbiles de antropizzazione, de “addomesticamento”. A s'internu de custos protzessos de adatamentu, presèntzia agiumai costante è sa roca, sìmbulu a fortza, de resistèntzia e de disamistade ma fintzas amparu, domo, ispàtziu de agregatzione comunitària, comente in sos logos de cultu.
Sa chirca fotogràfica de Dasesson esplorat sos ligòngios intre sos elementos, a s'ispissu appiattiti de una letura stereotipata, chi connotant sos caràteres fundamentales de su pòpulu e nde toddet sas notziones fundamentales, oferende un'assòtziu diretu intre logu e s'impreu suo. Sos logos devenint, gasi, grandu cuntenidores de informatziones, traditziones, istòrias mitològicas aiat imprìmidu in sa roca e in parte ancora de iscobèrrere. Su protzessu de adatamentu rivelat su suo èssere motivu de subravivèntzia, sìmbulu de sèberos mirados de vida in totale simbiosi cun su territòriu, sìmbulu de caparbietà e perseveràntzia in sa voluntade de bìvere cunditziones detadas a s'ispissu de sa natura.

Nchédric Dasesson (Casteddu, 1984) è unu fotògrafu chi isvilupat una predilezione pro s'istùdiu de su territòriu e de su paisàgiu cuntemporàneu. Impreat sa fotografia comente a mesu de chirca, individuende unu percursu de anàlisi e letura de s'ispàtziu, leghende sos cambiamentos de su territòriu e sensibilizende sos logos chi osservat. Sos traballos suos sunt istados espostos in mustras internatzionales e sunt presentes in colletziones istitutzionales – MUFOCO (Museu Italianu de sa fotografia cuntemporànea), MiBACT, Universidade de Casteddu, Biennale de Pisa, Falía*, Biennale de s'Istrintu – e privadas comente a sa Fundatzione Vuitton. At isvilupadu unu mètodu descritivu de su paisàgiu costerinu pro livellos: suta abba, de terra e de su chelu, realizende paris cun Sardarch e a sa Cunservatoria de sas Coste de sa Regione Sardigna, unu progetu fotogràficu subra de sa mappatura de su territòriu. Intre sos interessos suos s'anàlisi de su territòriu urbanu e rurale. In su 2019 è unu de sos deghe artistas seletzionados dae MUFOCO e MiBACT pro s'isvilupu de s'Atlante Architetura Cuntemporànea cun su cale est publicadu “10 biàgios in s'architetura cuntemporànea” e esponet a sa Triennale de Milanu e a Roma, a su Museu Natzionale Romano. Realizat progetos de identificatzione de su costruidu a traessu de sa residèntzia de artista Falia*. Collàborat cun sa facultade de Architetura de Casteddu e cun Sardarch. Sas publicatziones printzipales suas sunt Level (2017), A de note su mare non dormit mai (2018), Costellatziones (2020) e Oltreterra (2023).

Totu sos eventos de Orgànica si tenent a sas pende·nos de su Monte Limbara, in sos dintorni de Tèmpiu: in su padente de Curadureddu e acanta su CEDAP - Tzentru de Annestru e Documentatzione subra de s'Ambiente e subra de su Paisàgiu.
S'ispàtziu de su CEDAP disponet de duas salas espositivas, una dedicada a s'arte cuntemporànea e s'àtera a sa fotografia e est fintzas unu puntu informativu pro sas fainas escursionistiche, ambientales e culturales de su territòriu. 
Subra de aparauladura, est possìbile a organizare de sas bìsitas ghiadas a su Museu de arte ambientale pro piticos grupos.
Sa localidade est chi si podet sighire de Tèmpiu, Terranoa e Tàtari longu su caminu istatale SS 392, e posca a pees cursende unu de sas ammajadoras àndalas chi s'inoltrant in sos padentes de su Limbara.

Càstiat su vìdeu de Orgànica

https://www.facebook.com/reel/439255019086693

Càstiat su vìdeu de Orgànica - su programa 2024

https://www.youtube.com/channel/UCiEx7M8G5Gqr14tf0-t73Jg

Càstiat su vìdeu de Orgànica de su 2023

https://www.facebook.com/reel/1295978028463983

INFO
cell. + 39 339 5906900 | info@organicamuseo.it

Orgànica – museu de arte ambientale in su Parcu de su Limbara est unu progetu de s'assòtziu culturale tramedarte cun sa diretzione artìstica de Giannella Demuro e realizadu in collaboratzione cun su Comunu de Tèmpiu, sa Fundatzione de Sardigna, sa Regione Sardigna, lu FAGHES - Fundu Ambiente Italianu, Salude & Trigu, Fo.re.S.T.A.S., su Touring Club Italianu, su Màster DECA Pro de s'Universidade de Tàtari, s'Acadèmia de Bellas Artes “Mario Sironi” de Tàtari, assòtzios culturales e sos partners Escursì.com, Confcommercio Nord Sardigna, Gaddura Mia srl, Hotel Pausània Inn, Sa Baita Limbara.