Seguici su
Cerca Cerca nel sito

Literadura religiosa

Literadura religiosa

Literadura religiosa

Sos istudiosos ant torradu a costrùere cun mùngia su ruolu de sa literadura religiosa in su medioevu sardu. S'assolutu meschìngiu de fontes at rèndidu dificultosu documentare in manera sientìfica una produtzione chi deviat èssere tzertamente bundante meda. Comente in su restu de sa faina scrittoria, fintzas sas òperas de gènere sacru fiant informadas de su plurilinguismu chi caraterizaiat sa cultura de s'ìsula.
Su sèberu de sa limba (latinu, sardu, catalanu o toscanu) fiat ligada a sas possibilidades de difusione de sos testos.

Intre sos gèneres prus frecuentados in sa limba latina ispicat s'agiografia, chi si fiat espressadu in sas formas prus artas gràtzias a su contributu de sos mòngios benedetinos. Fiat istadu cun probabilidade unu satzerdote de nùmene Paolo a iscrìere "Sa vida e s'ufitzio de San Giorgio pìscamu de Sueddi" in sa prima metade de su sèculu XI. S'autore rielabora traditziones e modellos pretzedentes pro costruire sa biografia de su pìscamu, arrichida de miràculos e prodìgios sìmiles a sos de unos àteros santos.

Semper pro resones de òrdine religiosu beniant compilados sos "laudari", chi cunteniant testos paraliturgici dèchidos a sa prèiga intre su pòpulu. Est lòmpidu finas a nois su "Laudario de sos disciplinados biancos de Sassari", chi aporrit cumponimentos in limba toscana e sarda e chi bene rapresentat su fenòmenu de su cuntatu linguìsticu de cuddos tempos. Sa tzitade turritana, difatis, a pustis de sa conchista catalana fiat devènnida unu crogiuolo ètnicu-linguìsticu in su cale su sardu de sos Istatutos lassaiat a bellu su logu a sas noas limbas egemoni.

Aggiornamento

18/3/2025 - 14:43

Commenti

Scrivi un commento

Invia