Igrèsias, Mina de Malacalzetta

Sa mina s'insertat in un'àrea boschiva manna.
Giai interessada dae una cuntzessione in su 1872, fiat coladu de manu in manu fintzas pro problemas presos a infiltrazioni de abba, crìticos in manera piessigna pro sos putzos, finas a s'achirimentu a banda de sa sotziedade Pertusola, chi aiat rilantzadu sos cantieri integrende·los cun sos de sa mina de Is Arenas. In su 1969 fiat devènnidu a gestione pùblica pro èssere abbandonada in su 1986.
In s'ampra badde s'aberit un'abertinu ue sunt collocados, istesiados intre issos, sos camerones destinados a sos operajos bajanos, a un'o duos pranos, basados subra aberturas (porrida e ventana) in sèrie.
In unu piatza·las arboradu sunt imbetzes visìbiles sos restos de su bidditzolu cun sa diretzione, sos ufìtzios, s'infermeria, sa cantina e su tzìrculu, in manera vària cunservados. Si tratat in totu sos casos de simpres fràigos funtzionales.
In localidade Baueddu est sa pitica laveria sorretta de arcos in curtzesa de sos forros de calcinazione, massissos fràigos in pedra a fundu cuadradu e muros oblìcuos.
Sa mina faghet parte de su Parcu Geominerario, Istòricu e Ambientale de sa Sardigna, reconnotu dae s'UNESCO.

Istòria de sos istùdios
Sos impiantos mineràrios de Igrèsias sunt mentovados in diversas òperas subra de s'archeologia industriale in Sardigna.

Bibliografia
S. Mezzolani-A. Simoncini, Sardigna de sarvare. Paisàgios e architetura de sas minas, Nùgoro, Archìviu Fotogràficu Sardu, 1993, pp. 160-166.

Comente arribbare
Sa mina prumu-zincifera de Malacalzetta si crompet de sa SS 126 chi de Igrèsias andat cara a Frùmini Mayori. A unos 5 km de sa tzitade s'insertare subra de sa SP 89, chi rugrat su bidditzolu de San Beneitu, pro posca torrare a leare, a traessu de un'ammajadore percursu, finas a s'insediamentu situadu a sos pees de sa Punta Campu Spina.