Assetiadu in s'istòricu bighinadu casteddàiu de Villanova, su chiostru rapresentat s'ùnica subravivèntzia monumentale de su cumplessu de San Domìnighe, a pustis de sa destruidura suta de sos bombardamentos de su 1943. Su bighinadu si fiat formadu a sos pees de Castello, a pustis de chi custu ùrtimu fiat devènnidu, in su sèculu XIII, sa sede de su podere tzitadinu.
S'insediamentu de sos Domenicanos a Casteddu torrat a artziare a su sèculu XIII ma sa crèsia de San Domìnighe in su bighinadu de Villanova fiat istadu impiantata in sa prima metade de su sèculu XV, subra de su modellu de sa catedrale de Girona. Modificada in su cursu de sos sèculos sutzessivos, aiat mantentu sas originàrias formas gòticu-catalanas finas a su 1943, cando fiat istada belle de su totu distruida in sos bombardamentos de sa tzitade. Sa ricostrutzione de su pustisgherra at aorradu petzi pagas istruturas de s'antiga crèsia, mentras si cunservant duos bratzos de su chiostru, unu de su XV e s'àteru de su sèculu XVI.
Su chiostru tenet fundu cuadrangulare cun unu perìmetru de unos 25 m pro chirru. L'alat O cunsistet de sete capellas de su Batorghentos, bortadas a crusiera costolonata cun gemma pendula. Las campades sunt partzidas dae sottarchi modanati, chi s'àrtziant de capitellos fito-zoomorfos sustentados dae peducci troncopiramidali. In s'ala S, duos òrdines de arcadas sunt fintzas issas riferibili a sa matessi fase edificatoria. L'alat E e cudda N derivant de sa ricostrutzione cherta dae Tilipu II de Ispagna in su 1598. Sos bator chirros de su chiostru sunt abertos cara a su giardinu cun arcos a totu de ses impostados subra de pilastros, prus robustos in sos lados S e O.

Istòria de sos istùdios
Sos istudiosos sunt cuncordas subra de unu primu impiantu de su sèculu XIII, cunfirmadu fintzas de s'acatamentu de materiales tzeràmicos datados a sa fine de su matessi sèculu, comente a aporrint Maria Francesca Porcella (1993) e Donatella Salvi (1993). Sa chistione est contierrada riguardu sas sutzessivas fases edificatorie. Dionigi Scano (1929) e Renata Serra (1961) retenent chi sa trasformatzione de su San Domìnighe in formas gòticu-catalanas non siat acontèssida in antis de su sèculu XVI, faghende leva subra de s'anàlisi formale de una gemma pendula cun sas insegnas de San Domìnighe intro iscudos de tipu sannitico impreados in Ispagna in su sèculu XVI e mai in antis in Sardigna. Sa tesi fiat istada posca torrada a bìdere dae sa matessi Serra (1984), cun proposta de datatzione de sa crèsia intro su primu bator de su sèculu XV. Luisa Degioannis (1993) sutalìniat s'importu de su retablo dedicadu a sos Santos Pietro de Verona e Marco, realizadu dae Joan Figuera intre su 1456 e su 1477, comente a tèrmine de datatzione pro sa crèsia. In lìnia cun custos ùrtimos achirimentos Francesca Segni Pulvirenti e Aldo Sari (1994) proponent una cronologia cumprèndida in sa prima metade de su sèculu XV.

Bibliografia
D. Scano, "Noas de Sardigna, Chiostru de San Domìnighe in Casteddu, Sa crèsia de San Pantaleo in Maltis, Una ventana medievale cun architetura isculpida", in S'Arte, VI, 1903, pp. 324-325;
D. Scano, Aiat pedidu medievales de Sardigna, Casteddu, 1929, p. 137;
R. Serra, "Contribuidos a s'architetura gòtica catalana: su San Domìnighe de Casteddu", in Bulletinu de su Tzentru de Studios pro s'Istòria de s'Architetura, 17, 1961, pp. 117-127;
C. Maltese-R. Serra, Arte in Sardigna de su V a su XVIII, Roma, De Luca, 1962, sch. 78-70;
G. Olla Repetto, "Aia notadu sardos de su sèculu XV: Pietro Baster", in Studios istòricos e giurìdicos in onore de Antonio Fiat, Pàdua, 1963, pp. 282-284;
R. Serra, "S'architetura sardu-catalana", in sos de I Catalanos in Sardigna, a cura de J. Carbonell-F. Manconi, Cinisello Balsamo, Silvana, 1984, p. 134;
L. De Gioannis, "The workship of Saints - Su cultu de sos Santos", in Retabli. Sardinia Sacred Arte of the Fifteenth and Sixteenth Centuries - Arte Sacra in Sardigna in sos sèculos XV e XVI, catàlogu de sa mustra, Casteddu, M&T Sardigna, 1993, pp. 159-175;
Moriscos. Ecos de sa presèntzia e de sa cultura islàmica in Sardigna, catàlogu de sa mustra, Casteddu, Pisano, 1993, sch. 39-41, 43;
F. Segni Pulvirenti - A. Sari, Architetura tardogòtica e de influssu de su Rinaschimentu. Nùgoro, Ilisso, 1994, ischedas 3, 58.