Caddigada sarda

Sa penùrtima domìniga de maju sa tzitade de Sassari est teatru de una de sas prus importantes rassegnas folclorìsticas de sa Sardigna. Sa manifestatzione est una pretziosa ocasione pro ammirare sos magnìficos colores de sos bestires e de sas prendas traditzionales de sos paisos de belle totu s'ìsula.
Sa penùrtima domìniga de maju sa tzitade de Sassari est teatru de una de sas prus importantes rassegnas folclorìsticas de sa Sardigna. Sa manifestatzione est una pretziosa ocasione pro ammirare, in unu percursu chi s'isnodat longu sos caminos de su tzentru istòricu, sos magnìficos colores de sos bestires e de sas prendas traditzionales de sos paisos de belle totu s'ìsula. Est una tzerimònia diferente, profana, ue no est sa religione protagonista, ma lu sunt etotu sos costùmenes, sos càntigos, sos sonos, sas dantzas e mescamente sos cadderis cun sas issoro spettacolari acrobazie.

La Caddigada, lòmpida in su 2006 a sa sua centosettesima editzione, in sa versione de oe sua ammentat sa famada isfilada organizada su 20 abrile 1899 in onore de Umbertu I de Savoja e sa mugere Margherita, lòmpidos a su cabulogu de su Capo in subra pro s'inauguratzione de su monumentu a Vittorio Emanuele II. In s'istòria "Sua de Sassari", però, Enrico Costa ammentat chi giai in su 1711, in sos ùrtimos annos de dominatzione ispagnola, su Cussìgiu Comunale aiat deliberadu una "caddigada" in onore de su re Tilipu V, cale aiat partetzipadu totu sa nobilia tataresa orgolliosa de pònnere in mustra sos costùmenes pròpios e traditziones. Petzi de sos annos '50, in realidade, sa manifestatzione at assùmidu unu caràtere prevalentemente turìsticu, arribbende a devènnere unu de sos apuntamentos prus importantes de su folklore in Sardigna, paris cun Santu Efisio a Casteddu e a su Redentore a Nùgoro.

Sa manifestatzione s'aberit cun s'isfilada mattutina, cale partètzipant grupos bènnidos de totu sa Sardigna, cun mìgias de figurantes in bestire traditzionale chi protzedint a pees, subra de sas traccas (sos caraterìsticos carros addobbados cun frores e ogetos de sa cuotidianidade) o a caddu in un'itinerario chi rugrat totu sa tzitade, de sa periferia finas a Piazza de Itàlia. Su merie sos visitadores podent, imbetzes, assistire a sas acrobazie de sos cadderis chi s'afilant in una cursa isfrenada in ardidas pariglie, segundu una consuetudine oramai raighinada in sos sèculos cun cales sos òmines sardos dimustrant s'issoro destrezza e fortza. In fines, su sero sos grupos, chi ant partetzipadu a sa professone, s'agatant in Piazza de Itàlia pro s'ammustrare subra de sas notas de launeddas e fisarmoniche in sos tìpicos ballos sardos.

Una die de festa, in cale s'identidade de su pòpulu sardu si contivigiat in una tavolozza infinida de colores, de sonidu sena tempus e acrobazie atrividos. Un'atmosfera familiare e dèchida chi ispantat cada annu e rendet immortales impreos e costùmenes de custa terra màgica.

Aggiornamento

26/9/2023 - 00:29