Sos ùrtimos restàuros ant evidentziadu in sa zona subra de cale pesat su santuàriu de Santa Maria istruturas archeològicas de un'insediamentu nuràgicu, cale si fiat subrapostu unu bidditzolu romanu. Su matessi santuàriu fiat istadu impiantato subra de un'edifìtziu termale de època tardoromana. Sa de oe denumenatzione de Bonaccattu derivat de sa crèsia intitulada a sa Vèrgine Panàkhrantos e torrat a artziare a s'època bizantina.
Su santuàriu de Santa Maria o Sennora Nostra de Bonacattu est unu piticu, importante edifìtziu chi mantenet intata s'ammaju de sas grandu crèsias bizantinas de Oriente. Fiat istadu fraigadu, fortzis intre su VI e su sèculu VII, subra de unu cumplessu termale de edade romana tardoimperiale.
De custu fiat istadu mantentu un'ambiente cun bartza, chi fiat devènnidu su bratzu E de sa crèsia a rughe lìbera. In su pamentu si mantenent tràidos de cocciopesto (chi torrant a artziare a sa fase romana) e mosàicos tardoantichi. Sa crèsia cruciforme tenet bratzos bortados a carrada, chi a sa rugrada creant un'ispàtziu cuadradu cugugiadu dae una cùpula visìbile petzi de s'internu ca a s'esternu est cuada intro unu tiburio cuadrangulare, cugugiadu dae spioventi in su cale s'aberint bator bàrighet retangulares chi contribuint a s'illuminatzione de s'internu.
S'atzessu a s'edifìtziu acontesset de su bratzu O sa cale testada aiat tentu una fatzada romànica intre su 1242 e su 1268, a òpera de sas maestranze chi operaiant a su coevo ampliamentu de sa bighina crèsia de Santa Maria. Bi s'aberit unu portale architravato cun capitellos aggettanti. Largas aiais paradu angulares rinserrano sa superfìtzie. Longu sos spioventi curret una sèrie de archetos "arabeggianti", abertos a su colmo in unu pitiu lobu. A s'in subra si notant sas sedes pro sos batzinos tzeràmicos, reintegrados in sos restàuros modernos.
Istòria de sos istùdios
Su santuàriu fiat istadu signaladu in sa prima metade de su sèculu XX de Dionigi Scano e in manera cumprida publicadu dae Raffaello Delogu. De sighida sos istùdios issoro fiant istados torrados a leare dae Renata Serra e Roberto Coroneo, tenende contu de sos aspetos istòricos e artìsticos. Ulteriores contribuidos sunt bènnidos dae sos restàuros, subra de sos cales referit s'artìculu de Maria Luisa Bozzo.
Bibliografia
D. Scano, Storia dell'arte in Sardegna dal XI al XIV secolo, Cagliari, Sassari, Montorsi, 1907, pp. 137;
R. Delogu, L'architettura del Medioevo in Sardegna, Roma, La Libreria dello Stato, 1953, pp. 26-28; 
R. Serra, La Sardegna, collana "Italia romanica", Milano, Jaca Book, 1989, pp. 158-159;
M.L. Bozzo, "Il restauro del complesso di Bonacatu", in Bonarcado, fasc. I, settembre 1992, p. 2;
R. Coroneo, Architettura romanica dalla metà del Mille al primo '300, Nuoro, Ilisso, 1993, scheda 22;
D. Salvi, "(OR) Bonarcado, santuario di S. Maria di Bonacattu. 1995" in Archeologia Medievale, XXII, 1995, pp. 395-396;
R. Coroneo-M. Coppola, Chiese cruciformi bizantine della Sardegna, Cagliari, 1999, pp. 41-43;
R. Coroneo-R. Serra, Sardegna preromanica e romanica, collana "Patrimonio artistico italiano", Milano, Jaca Book, 2004, pp. 139-147;
R. Coroneo, Chiese romaniche della Sardegna. Itinerari turistico-culturali, Cagliari, AV, 2005, pp. 70-71.
                                Tipologia Contenuti:
                                                                    Architetura religiosa
                                                            
Provincia: Aristanis
Comune: Bonarcado
Macro Area Territoriale: Tzentru Sardigna
CAP: 09070
Indirizzo: corso Italia, s.n.c.
Telefono: +39 0783 7708212
Email: segreteria.arcivescovoristano@gmail.com
Sito Web: www.chiesadioristano.it/contatti
Aggiornamento
Dove si trova
Video
Anno : 1980
Anno : 1997
Risultati 2 di 36256
Visualizza Tutti
Commenti