Fintzas a carchi annu a como si podiat sustènnere ca una literadura “in limba sarda” non si fiat agatada mai. Sa chirca iscientìfica moderna, in tempos reghentes, at postu a die sas ainas de traballu e como podimus afirmare ca una literatura s'est isvilupada in Sardigna gasi comente in sas àteras regiones d'Europa.
Su sèculu s'aberit cun sa bènnida a Casteddu de sa corte reale de Torino, esiliada in Sardigna ca Napoleone fiat lompende in Itàlia. A pustis de sa pampa rivolutzionària de unos cantos annos in antis, sa situatzione si fiat normalizada fatu a una repressione rebesta.
Su de XX sèculos pro sa Sardigna est su momentu de abertura prus manna fache a su mundu de foras e de una crèschida econòmica de importu mannu. Est su sèculu de s'alfabetizatzione totale, de sa cultura difùndida, ma fintzas de s'emigratzione de massa e de s'arriscu cuncretu de sa pèrdida de sa limba e de s'identidade.
