Su Medioevu, su Batorghentos, su Chimbighentos, su Seschentos e sos iscritos de religione. Sunt sos perìodos in ue, a costàgiu de sos contributos linguìsticos foranos, naschet e s'isvilupat una produtzione in limba sarda.
Su medioevu isulanu at lassadu un'eredade abundosa de atos, documentos e còdighes giurìdicos iscritos in sardu. Sa calidade e sa cantidade de sa produtzione in vulgare permitent de dare a sa Sardigna una positzione de primatzia in cunforma a àteras àreas o regiones neolatinas europeas.
Sos Condaghes, iscritos intre su de XI e su de XIII sèculos, sunt tra sas primas testimonias de su vulgare sardu. Sunt còdighes manoscritos in pergamena, chi documentant donatziones e situatziones patrimoniales de crèsias o comunidades religiosas. In orìgine (moende dae su perìodu bizantinu) fiant registros patrimoniales cumpilados in forma de ischedas cosidas s'una a pare.
Sos istatutos tataresos rapresentant s'ùnica fonte chi nos est abarrada subra s'ordinamentu giurìdicu de sa Tàtari comente comuna, chistida de su restu in ie matessi in s'archìviu istòricu de sa tzitade. Sos Istatutos sunt fatos de tres libros, su primu pertocat s'organizatzione de sa Comuna, segundu su deretu tzivile, su de tres su deretu penale.
Sa Carta de Logu promulgada dae Elionora de Arborea a s'agabu de su de XIV sèculos est un'òpera de importu mannu, fata pro regulamentare a manera orgànica, coerente e sistemàtica unos cantos setores de s'ordinamentu giurìdicu de s'istadu sardu indipendente de s'Arborea. Sa Carta cuntenet unu còdighe tzivile e penale prus unu còdighe rurale.
Printzipiende su sèculu benit a notu unu cambiamentu epocale in s'istòria de sa Sardigna. Pro more de acuntessimentos internatzionales cumplicados, s'ìsula giumpat dae sos Ispanniolos a sos Savòia, cun un'intermesu curtzu de sos Austrìacos e una recuida pro pagu tempus a sa Corona ibèrica.