Peppino Mereu

Puru in un'arcu cùrtziu meda de vida, Peppino Mereu iscriet tantu: cun realismu e crua sàtira setaccia cada tipu de ambiente isolanu, cada situatzione emotiva e nde traet versos agudos, imàgines ùnicas, sconvolgenti sos tempos suos.
Fiat nàschidu in Tonara in su 1872 de una famìlia non benestante. Òrfanu de babbu e de mama, de bator de sete frades, fiat devènnidu carabineri pro netzessidade. Aiat traballadu bator annos in vàrias zonas de sa Sardigna fintzas a cando, aende·si ismalaidadu, fiat torradu a su paisu nadale suo, ue aiat mortu in su 1901.
Issu segat siat sos ischemas de s'Arcàdia siat sos de sa poesia improvisada traditzionale. Iscritore de làcana, dennegat sa finta puresa de su logudoresu arcadico pro mescidarlo cun sa richesa lessicale de totu su sardu e cun s'italianu. Suta de su belu de su tzinismu traspare però unu fundu de anneu. Pro definire sa poesia sua si faghent riferimentu a sos poetas "bohémiens", sa scapigliatura, sos "poetas maleitos". Pessonàgiu cumplessu (sos compaesani lu mutiant "Su misteriosu"), Mereu pro sos sardos est mescamente s'autore de "Nanneddu meu", chi in pagu prus de trinta strofe resumet s'istadu de ànimu de sos Sardos in sos cunfrontos de sos cambiamentos, sotziales. S'òpera sua diat èssere abarrada agiumai disconnota si Nanni Sulis, destinatàriu de su cumponimentu, no aeret trascritu sas poesias suas prus bellas contra sa matessi voluntade de "Su misteriosu".

Aggiornamento

10/3/2025 - 12:04