Mara, Crèsia de Sennora Nostra de Bonu Ighinu

Su santuàriu est localizadu in una zona agreste de pasches serrados intre rilievos montagninos (Monte Rattari, 468 m s.l.m.; Monte Traessu, m 719 s.l.m.; Costa de su Cossoine, m 631 s.l.m.; Monte Lamentat, m 398 s.l.m.). Est pretzèdidu dae un'iscenogràficu piazzaletto bastionato a su cale s'atzedet mediante duos scalinate.
S'istadu de abbandonu in cale dae tempus ghetat su cumplessu de Bonu Ighinu at oramai trasformadu in rùderes s'ammenta de sas "cumbessias" chi acasagiaiant sos pellegrinos durante su gai naradu novenario. Sa crèsia de su campu diat pòdere àere rivestidu fintzas su ruolu de parrochiale de unu bidditzolu medievale posca abbandonadu. Dedicada a s'Addolorata, devet sas formas suas a sos interventos de ristruturatzione e ampliamentu datados 1797.
Sa fatzada paret s'ispirare a sas cumplessas màchinas de altare de linna de su XVII e sèculu XVIII. Resurtat mòvida dae òrdines de colunnas subrapostas, in manera rica decoradas, e est partzida in tres fascas orizontales de curnisas aggettanti. Sa sutzessione de sas colunnas est concruida in s'òrdine superiore de pilastrini dotados de piticas puntas penetranti in s'atmosfera, comente a grandu astas processionali. Su portale e sa ventana de sa fasca mediana, ambos centinati, sunt inghiriados dae una rica decoradura nastriforme pagu rilevada.
Sas colunnas, sos pilastros e sas fortes curnisas orizontales costituint de seguru unu motivu de prus ladinu e vitale cunsistèntzia plàstica, ma s'ammenta non perdet su caràtere cromàticu suo-planare; e gasi s'intrea fatzada s'oferit comente a una manna e bene assentada pàgina gràfica, luminosa pro su craru materiale chi la costituit, vibrante pro su lèbiu e elegante intaglio chi s'impreziosisce.
Sa curnisa terminale falat, dae su cùcuru tzentrale suo cun sa rughe, a piticas faldas comente a s'oru de unu baldachinu, repitende a modu suo su motivu frastagliato de sa crèsia de su Carmine de Bosa. S'ischema de sa crèsia bosana fiat bènnidu difatis torradu a leare, in cumbinatziones a sese stanti, e interpretadu dae maestranze educadas in manera diversa, non petzi inoghe a Mara ma fintzas in sa crèsia de sa Madonna de sa Salude de Putumajore e in sa de Santa Maria de Usini pro non tzitare chi sos esèmpios prus interessantes.

Istòria de sos istùdios
Sa crèsia est ogetu de una sintètica ischeda in su volùmene de Salvatore Naitza subra de s'architetura tardoseicentesca e purista (1992).

Bibliografia
V. Mòvida, Dae su Gòticu a su Barocu in Sardigna, Sassari, 1982;
T.K. Kirova-A. Intrinent-A. Bergamini, "Architeturas de sa religiosidade populare in sa Sardigna de su sèculu XVII, in Arte e cultura de su '600 e de su '700 in Sardigna. Àutos de su Cunvegnu Natzionale, Nàpule, 1984;
S. Naitza, Architetura de su tardu '600 a su classitzismu purista. Nùgoro, Ilisso, 1992, ischeda 39.

Comente arribbare
Dae sa "Carlo Felice" s'imbocca sa SS 292 nàrrere cara a Cossoine-Putumajore-Mara. A pustis de àere cursadu belle 3 km, de su piticu burgu de Mara s'atzedet, pro unu caminu isterradu subra de sa d., a s'appartata zona de Bonu Ighinu. Su caminu, oltrepassati sos pagos restos de su casteddu de Bonvehi, fundadu dae sos Doria in su sèculu XIII, a pustis de unu tretu impervio (belle 4 km de su bìviu) giughet a su santuàriu de su campu.