Lùvula, Mina de Sos Enattos

Sa mina de Sos Enattos est in s'internu de unu paesàgiu de grandu bellesa, sutaliniadu dae sa bighinàntzia de su Monte Albo. Giai isfrutada dae sos Romanos, fiat istadu torrada a iscobèrrere a metade Otighentos pro colare in su 1905 a sa cumpangia minerària franco-belga Societé Anonyme des Mines de Malfidano. Colada de sighida a privados, fiat istadu rilevada dae sa Rimisa s.p.a. in su 1951 gasi de cròmpere unu notèvole isvilupu, aende·si arrestadu intre crisis periòdicas cun sa definitiva serrada in su 1996. Oe faghet parte de su Parcu Geominerario, Istòricu e Ambientale de sa Sardigna, reconnotu dae s'UNESCO. Semper in su territòriu de Lùvula, faghet a cursare sa SP de su Monte Albo pro agatare sos duas sutzessivas rugradas chi giughent a sos insediamentos mineràrios oramai abbandonados de Guzzurra e de Argentaria. Sighende un'àndala subra de sa d. in antis de su cantzellu de intrada, faghet a falare a badde finas a sos restos de sa mina de Su Ergiolu.
Sos bidditzolos mineràrios de Guzzurra e de Argentaria, ligados a sa bogadura de minerales prumu-argentiferi, fiant restados ativos a su mancu de metade Otighentos. In cùcuru a unu montigru si scorgono sos restos de su piticu bidditzolu de Guzzurra cun s'edifìtziu de sa diretzione, sos allògios de sos operajos e una cisterna. Unu tempus fiat presente fintzas unu piticu ispidale.
In sa mina de Su Ergiolu mèritant unu seju s'edifìtziu continente sa màchina a papore de su putzu de bogadura, sa turre de sa tziminera chi iscarrigaiat sos fumos e sos vasconi pro s'abba netzessària a sa traballadura de su minerale.

Istòria de sos istùdios
Sos impiantos mineràrios de Lùvula sunt mentovados in diversas òperas subra de s'archeologia industriale in Sardigna.

Bibliografia
S. Mezzolani-A. Simoncini, Sardigna de sarvare. Paesàgios e architetura de sas minas, Nùgoro, Archìviu Fotogràficu Sardu, 1993.