Ùssana, Termas romanas

Su giassu est localizadu in manera geogràfica in una fertile zona pianeggiante a sa làcana intre su Parteolla e su Campidanu meridionale, in curtzesa de su cursu de su riu Mannu.
Si tratat de un'impiantu termale torradu a impreare in parte comente a fundatzione pro su fàbricu de sa crèsia medievale de San Lorenzo. A inghìriu a unu mannu vanu tzentrale (cun probabilidade su "tepidarium", sala iscaldida a temperadura mèdia) si disponent diversos ambientes. Sunt ancora visìbiles sos "calidaria" (salas iscaldidas), sos "praefurnia" (vanos e forros pro su riscaldamentu), su "laconicum" (sala destinada a bagnos de papore), sos "frigidaria" (salas frunidas de bartza pro su bagnu fritu).
S'edifìtziu paret datàbile a inghìriu a su sèculu IV p.C. Issu si collegaiat verosimilmente a una "villa rùstica" sas cales istruturas muràrias resìduas fiant andados distruidas in su cursu de unos cantos interventos agrìculos (cun su tèrmine "villa" si faghet riferimentu a un'abitatzione situada a su de a foras de sos muros tzitadinos; s'espressione "villa rùstica" designat s'ispàtziu de sa villa destinadu a sa faina rurale, mentras sa "villa urbana" era s'ispàtziu destinadu a acollire su propietàriu).

Istòria de sos iscavos
Sas istruturas fiant istadas postas in lughe de Giovanni Lilliu in su 1949.

Bibliografia
C. Cossu-G. Nieddu, Termas e villas extraurbanas de sa Sardigna romana, Aristanis, S'Alvure, 1998.

Comente arribbare
Si lassat sa SS 131 a s'artària de Muristeni e a pustis de sa prima illoidura s'acumprida conca a Ùssana, longu sa SS 466. Si rugrat su paisu e s'imbocca sa SP 10 conca a Ùssana. Su giassu est chi si podet sighire sighende sos indicos istradales, svoltando a s. in curtzesa de s'istabilimentu CRAS.