Su paisu s'agatat a unos 15 km a Est-Nord-est de Casteddu, subra de sos primos rilievos collinari de sos chi bessant otzidentales de su massissu de su Serpeddì-Sete Frades.
Sas formas atuales de sa parrochiale de Santa Barbara sunt su resurtadu de diversas subraponiduras e annantas chi sa crèsia aiat tentu a subire in su cursu de sos sèculos. De s'istrutura originària, riconducibile a sa casta de su Tardogòticu sardu-catalanu, e datàbile a fùrriu a sa metade de su sèculu XVI, est ancora individuàbile s'impiantu a navada ùnica cun bia a ses agudu scandita de ses sottarchi, e contrafortes laterales intre sos cales in momentos diferentes fiant istadas abertas sas capellas.
In s'imbentàriu redatadu in su 1591 in ocasione de sa bìsita pastorale de s'artzipìscamu de Casteddu Delvall est numenada sa capella de sas Ànimas de su Purgatòriu, chi, in generale, s'agataiat a sa base de sa turre campanaria: custu ghenna a pessare chi a cudda data puru su campanile, subra de sa dereta in asse cun sa fatzada, esisteret giai, comente a cumprovat non pro àteru unu documentu de su 1616 in su cale si narat chi issu fiat oramai betzu e pericolante.
S'edifìtziu est caraterizadu dae sa presèntzia de duas navadas: nde resurtat unu fundu a rughe cun duos bratzos de diferente longària. Sa prima navada fiat pesadu in unu momentu meda a curtzu a su de sa fundatzione tardogòtica; su segundu, cun bratzos prus longos, prus ampros e artos de sos de su primu, fiat istadu concruidu intro su 1641, comente a testimòniat un'iscritzione influida subra de su tamburu de s'ampra cùpula chi s'àrtziat a sa rugrada cun su bratzu de su coro. Su coladòrgiu de sa forma cuadrangulare de su presbitèriu a cudda otagonale de imposta de sa cùpula est permìtidu dae bator giunturas a scuffie de tipu catalanu (mesu furriadas a crusiera nervate e ogridas); sos bratzos de sa navada e s'àbside tenent bia a carrada. S'arcu triunfale chi introduit a sa zona presbiteriale tenet una decoradura a motivos geomètricos acchidados a motivos floreali. Illùminat s'ambiente sa lughe chi intrat dae sos oculi de sa cùpula.
Sa diversidade de sas aberturas e de sas coberturas de sas capellas testimòniat de sos diferentes momentos in cales issas fiant istadas fraigadas: belle a s'ùrtimu bator unu de su sèculu XVI sa prima a dereta (suta de su campanile), cun arcu de intrada a totu de ses e furriada a crusiera cun mensole de imposta cun decoradura a fògia mòvida; in su sèculu XVII sa segunda e sa de bator a dereta e sa de ses a manca, totus cun arcu a ses agudu e cun bia a carrada francu sa de bator a dereta chi tenet bia a crusiera costolonata e gemma pendula in sa crae de bia; a su 1870 torrat a artziare sa prima capella a manca, cun arcu ogivale e furriada a carrada mentras sas chi abarrant (3a e 5a a dereta, 2a, 3a, 4a, e 5a a manca) torrant a artziare a su sèculu XVIII, totus tenent pro abertura un'arcu a totu de ses e cobertura a carrada.
Sa fatzada, de istampu neoclàssicu, est partzida dae bator aiais paradu in tres ispigros, su tzentrale de sos cales, intro cales est su portale lunettato, est incuadradu dae còpias de lesene chi sorreggono unu tìmpanu triangulare. In su 1962 s'est provididu a rivestire de travertino totu sa fatzada e parte de su campanile e in su frontone est istada collocada un'istàtua de Santa Bàrbara.
Su campanile a fundu cuadradu, torradu a costrùere in su 1870, s'isvilupat subra de tres òrdines. Su segundu, cun àngulos smussati chi faghent de base a bator colonnine, acasàgiat sas campanas e si concruit cun un'artu parapetu. A su cùcuru s'impostat unu tamburu otagonale cupolato. Longu sos costàgios de sa crèsia sporgono sos corpos de fàbrica de sas capellas e sos bratzos de sa navada.

Bibliografia
R. Serra, "Le parrochiales de Assèmini, Sestu e Settimo San Pedru. Nòdidas pro un'istòria de s'architetura tardogòtica in Sardigna", in Atos de su de XIII cungressos de istòria de s'architetura. Sardigna, I, Roma, 1966, pp. 225-243;
A. Anedda, Sìnnai e sas crèsias suas. Guida istòricu-artìstica, Casteddu, Tea, 1982;
M. Corda, Artes e artes in sa Sardigna ispagnola. Documentos de archìviu, Casteddu, CUEC, 1987;
M. G. Scano Naitza - F. Virdis, "Documentos noos pro sa parrochiale de Santa Bàrbara de Sìnnai e cunsideros subra de unas cantas istàtuas de linna in sa Sardigna meridionale", in Aristeo. Cartulàrios de su Dipartimentu de Sièntzias archeològicas e istòricu-artìsticas de s'Universidade de Casteddu, I, n. 1, 2004, pp. 295-315;
C. Perra, Istòria de Sìnnai de sas orìgines a su 1960, Sìnnai, Assòtziu culturale Su Fermentu, 2005;
A. Pistuddi, "Parrochiale de Santa Barbara, Sìnnai", in sas de I prendas de s'architetura religiosa, Partiolla, Gràfica de su Parteolla, 2005, pp. 249-265.