Putumajore, Crèsia de San Giorgio

Su burgu de Putumajore est adagiato subra de un'altura de preda niedda a pasches, costellato de nuraghes.
Sa parrochiale de San Giorgio fiat istadu fraigada intre su de bator e su de chimbe deghènnios de su Chimbighentos. Sa data prus antiga a s'internu de sa crèsia est sa de su 1551, aporrida subra de sa tumba tombale de Elena de Leda.
Comente pro sa crèsia de Santa Giulia de Pàdria (1520) chi nde costituit su riferimentu lestru, su modellu iconogràficu diat pàrrere su San Frantziscu de S'Alighera de cale riproduit sa partzidura de s'àula in chimbe campadas retangulares bortadas a crusiera nervata cun gemma pendula. Ma, a diferèntzia de S'Alighera, su presbitèriu est cuadradu segundu sa casta sardu-catalana.
Sos raportos cun S'Alighera si giustìficant in cantu Putumajore fiat in su 1443 a su 1578 feu de sa famìlia de Ferrera de S'Alighera.
Sa capilla mayor est cugugiada cun bia istellare costituida dae sèighi cordonature e chimbe gemmas pendule. A sos chirros de sas campadas, partzidas dae arcos trasversi a ses agudu subra de pilastros, s'aberint intre sos contrafortes, in tempos sutzessivos, capellas bortadas a carrada cun arcadas de atzessu a totu de ses.
Su paramentu est in contzas petzi in s'àbside mentras de su restu bias e muros sunt in pietrame intonacato cun membrature a bista.
Sa fatzada, in contzas de arenaria, tenet contrafortes diagonales chi formant cun su pranu de su prospetu, a su cale si giunghent cun duos chertas, una sorta de de chimbe, scenograficamente posta in risaltu de sa prus tarda scalinata chi evidèntziat s'originàriu dislivellu. Est partzida in duos òrdines de una curnisa ornata de unu tralcio de toronìlliu. Suta de sa curnisa orizontale s'isnodat unu rafinadu intretzu de archetos inflessi, caraterìsticos de su Gòticu froridu, chi, comente a una trina, girat in sos contrafortes.
Su bellu portale, cun sùtiles semicolonne intre pinnacoli, arcu a totu de ses cun contzas traballados a ventaglio, est ornato de gattoni e de unu fiorone tzentrale.

Istòria de sos istùdios
Sa crèsia est ogetu de una sintètica ischeda in su volùmene de Francesca Segni Pulvirenti e Aldo Sari subra de s'architetura tardogòtica e de influssu de su Rinaschimentu (1994).

Bibliografia
C. Maltese-R. Serra, "Episòdios de una tziviltade anticlàssica", in Sardigna, Venètzia, 1969;
V. Mòvida, Dae su Gòticu a su Barocu in Sardigna, Sassari, 1982;
F. Segni Pulvirenti - A. Sari, Architetura tardogòtica e de influssu de su Rinaschimentu. Nùgoro, Ilisso, 1994, ischeda 39.