Logusantu, Crèsia de San Trano

S'eremo s'aorat in un'artu pranu granìticu. De su situ de San Trano si gosat unu panorama chi in sas dies lìmpidas podet arribbare finas a sas costas de sa Còrsica.
Segundu sa traditzione gaiogràfica, in su sèculu IV sos Santos Trano e Nicolò, titulares de s'eremo in agru de Logusantu, aiant detzìdidu de si retirare in anfratti e grutas granìticas. Sos corpos issoro fiant istados recuperados in su 1227 in su logu ue fiat bènnidu posca pesada sa crèsia, subra un'imponente massu de granitu.
Sa crèsia est in manera estrema simpre, a àula ùnica, in granitu intonacato in manera interna, cun cobertura a capriate de linna. In s'ambiente restrintu ispicat una pitica gruta, cudda ue sos duos santos agataiant amparu, a su de suta de sa cale est collocadu un'altare ricavadu in unu blocu dae pedra.

Istòria de sos istùdios
Sa boghe "Gallura" curada dae Vittorio Angius pro su Ditzionàriu de su Casalis est una fonte importante fintzas pro su territòriu gadduresu. Pro s'istòria de Logusantu faghet a fàghere riferimentu a unos cantos istùdios, intre cales su de Antonio Murineddu, de su 1962, e cuddu prus reghente de Mario Scampuddu, de su 1996.

Bibliografia
V. Angius, "Gallura", in G. Casalis, Ditzionàriu geogràficu istòricu-istatìsticu-cummertziale de sos Istados de S.M. su Re de Sardigna, VII, Torinu, G. Maspero, 1840, pp. 41-196;
A. Murineddu, "Logusantu", in Gallura: aspetos istòricos, geogràficos e econòmicos, Casteddu, 1962, pp. 244-252;
M. Scampuddu, Paisos de Gallura: Logusantu: istòria e imàgines, Sassari, 1996.

Comente arribbare
Pro cròmpere Logusantu si cursat sa SS 133 de Tèmpiu in diretzione Palau. A su km 22 s'agatat su bìviu pro su paisu, chi si podet sighire a pustis de calicunu chilòmetru. A distàntzia paga meda de su paisu longu su caminu pro Altzaghena s'agatat subra de sa d. sa deviatzione chi giughet a s'eremo dedicadu a San Trano.