Frùmini Mayori, Mina de Arenas

Sa mina s'insertat in unu paisàgiu ammajadore e ricu de valores ambientales. Giai connota a fine Setighentos, fiat istada cuntzèdida in su 1877 a una sotziedade inglesa pro colare posca a diversas manos finas a sa concrusione de sos coltivos mineràrios, acontèssida in su 1981.
Nointames s'impatu cun s'ambiente est ammajadore in manera piessigna su batzinu de sos materiales istèriles acumulados durante sa faina estrativa, a s'ispissu a chelu abertu.
Abarrat sa laveria Genna Carru cun volùmenes digradanti e coberturas a spioventi, afortigada de funtzionales aberturas.
De sa parte oposta, intre una vegetatzione rica e mìscrina s'agatat s'insediamentu mineràriu chi cumprendet una quindicina de fraigados, simpres ma subra de livellos diversos e istesiados intre issos. Aia atzufadu in su birde cun sa crèsia situada in sa parte tzentrale, fiant impreados a abitatzione pro operajos e tècnicos.
Sa mina faghet parte de su Parcu Geominerario, Istòricu e Ambientale de sa Sardigna, reconnotu dae s'UNESCO.

Istòria de sos istùdios
Sa mina est mentovada in diversas òperas subra de s'archeologia industriale in Sardigna.

Bibliografia
S. Mezzolani-A. Simoncini, Sardigna de sarvare. Paisàgios e architetura de sas minas, Nùgoro, Archìviu Fotogràficu Sardu, 1993, pp. 154-159.

Comente arribbare
Sa mina prumu-zincifera de Arenas s'agatat in s'istòrica badde de Oridda e si crompet de Domunoas una bia colada sa gruta de San Giuanne.