Consonantismu

Acrarende su consonantismu de su sardoromanzu, a primu de totu, est patente sa situatzione de sa cale faghent testimonia is variedades prus conservativas, cuddas - est a nàrrere - chi si sunt istesiadas prus pagu dae su latinu, mescamente is dialetos tzentrales e su logudoresu (chi currispondent, dae su puntu de bista geogràficu, a sa Sardigna tzentru setentrionale). A bisu de paritzos istudiosos, sa variedade campidanesa faeddada in su Meridione de s'ìsula mostrat, in paritzos tretos, diferèntzias dae prus a mancu marcadas ca at partetzipadu a manera separada a annoaduras imbenientes. Custa teoria, fìgia – in totu - de is istùdios de Wagner, dd'ant posta in discussione cun paritzos istùdios reghentes sena però acumprire a congruos làdinos in totu. De ogni manera, su tratamentu de is oclusivas velares, de cuddas surdas e de cuddas sonoras, est unu fundamentu pro pòdere cumprèndere comente dae su latinu faeddadu in Sardigna - a bellu•a bellu – si siat formada una limba cun piessinnos suos etotu chi ant ispantadu una filera de glotòlogos e linguìstas. De importu particulare su tratamentu in sardu de is cunsonantes labiovelares latinas, est a nàrrere is fonos chi s'agatant, pro es., in su lat. QUATTUOR, AQUA (labiovelare surda), o in ANGUILLA, e in LINGUA (labiovelare sonora): in sardu tenent comente resurtu b(b), un'oclusiva bilabiale sonora (longa, a manera dàbile), gasi chi, in is variedades tzentru setentrionales, is formas pro "quattro", "acqua", "anguilla" e "lingua" sunt, de pare a pare, bator, abba, ambidda e limba.

Aggiornamento

11/5/2023 - 16:44